Kaplica Czaszek w Czermnej.

 Już kiedyś byłam w tym miejscu, ale było to mocno ponad 30 lat temu. Nie było wtedy jeszcze przewodnika, który opowiedziałby historię powstania tej kaplicy, plac nie był wybrukowany, otoczenie nie było tak zadbane, ale wrażenie jakie na mnie wywarła pamiętam do tej pory. Tak było też i tym razem. Nie robiłam w środku zdjęć, bo nie czułam takiej potrzeby i byłoby to w moim przekonaniu niestosowne. Nawet nie wiem czy w ogóle można je robić. Zresztą w internecie można takie zdjęcia bez problemu znaleźć. Ale myślę, że warto odwiedzić to miejsce i poznać jego historię.

 

Kaplica stanowi zbiorowy grobowiec ok. 20-30 tysięcy ofiar wojny trzydziestoletniej (1618-1648) i wojen śląskich (1740-1742, 1744-1745, 1756-63), a także towarzyszących tym konfliktom epidemii chorób zakaźnych – przede wszystkim cholery.

Budowę kapliczki rozpoczęto w 1776 z inicjatywy miejscowego proboszcza, Wacława Tomaszka. Duchowny pewnego dnia ujrzał, jak psy rozkopują ziemię pod starą kościelną dzwonnicą. W płytkim dole ujrzał ludzkie szczątki. Razem z kościelnym J. Schmidtem i grabarzem J. Langerem zaczął wydobywać je na powierzchnię. Ksiądz, być może zainspirowany rzymskimi katakumbami, postanowił wybudować stosowniejsze miejsce pochówku. Ks. Tomaszek przez blisko 20 kolejnych lat gromadził w Czermnej kości z anonimowych, zbiorowych mogił rozsianych po najbliższej okolicy i całym regionie. Kości, po oczyszczeniu, wybieleniu i zakonserwowaniu, trafiały do kapliczki. Układanie ich na ścianach i suficie trwało ok. 8 lat. Ostatnie ludzkie szczątki trafiły do środka w 1804 roku. 

Może sobie ktoś pomyśleć, że to miejsce jest straszne czy mroczne, ale wg mnie pobyt tam raczej zmusza do refleksji nad kruchością naszego życia i przemijaniem. 

Dobry klik dla Laury