A mnie jest szkoda lata ...

W tym roku wyjątkowo szkoda mi tego minionego lata, że to już, tak szybko,  że wieczorem coraz szybciej robi się ciemno i zimno. Tym bardziej, że już w sierpniu nasze brzozy zaczęły tracić liście i wydawało mi się, że to za szybko następuje ta zmiana pory roku. 

Zdjęcie z sierpnia

Wrotycz. Zrobił niespodziankę i sam się rozsiał w moim ogrodzie pod sosną. Dwa lata temu było kilka gałązek, a za parę lat mam nadzieję, że zrobi się piękna wrotyczowa łączka w tym miejscu.

Z drugiej strony ogrodu będzie łąka,  a właściwie  łączka kwietna. Na razie wygląda jeszcze dość niepozornie,  ale w przyszłym roku dostanie o wiele większą przestrzeń i właściwie dopiero wtedy będzie się czym pochwalić. A tymczasem przez cało lato zachwycałam się pięknymi łąkowymi kwiatami podczas spacerów po pobliskich łąkach. 

 Kiedyś widziałam dwie najpiękniejsze łąki kwietne.  Jedna w Czechach w Harrachovie wysiana ręką ludzką, a druga naturalna na szczycie Pstrążnicy w Górach Stołowych. Oczywiście zrobiłam zdjęcia jednej i drugiej łaki, ale jakbym się bardzo starała, to nie byłam w stanie uchwycić choćby ułamka ich niezwykłego piękna. 

 

No to jeszcze parę kwiatków z mojego letniego ogrodu.

 

I nowy warzywniaczek, który oprócz nowych skrzyń dostał również biały płotek. Tutaj płotek jeszcze podczas montowania.  

 

Na koniec jeden z letnich zachodów słońca.

Trzymajcie się cieplutko podczas tych pierwszych jesiennych dni i miejcie się najlepiej na świecie. Pozdrawiam wszystkich i do następnego wpisu 😊.