Pogoda w piątkowy poranek.
I nadszedł ten dzień, kiedy ostatni raz jadę do pracy.
Tak jak było planowane, ostatni wspólny dzień uczciliśmy wyjściem do restauracji. Dzieci zachwycone bo było to, co najbardziej lubią czyli pizza, frytki i duuuużo soku jabłkowego i to w specjalnej oprawie. Do restauracji przecież nie chodzi się codziennie.
Pożegnałam się ze wszystkimi moimi dziećmi, popatrzyłam jeszcze raz na salę i zamknęłam po raz ostatni drzwi.
I moje kochane dziewczyny - Beatka i Iza. Ostatni dzień razem.
I tak zakończyła się moja przedszkolna przygoda trwająca 41 lat i 5 miesięcy od początku do końca w w tym samym przedszkolu. Tylko 6 i pół roku temu zmienił się budynek, kiedy to powstał oddział zamiejscowy naszego przedszkola. Przeżyłam tu 4 dyrektorów, ogromną ilość częściej lub rzadziej zmieniającego się personelu zarówno nauczycieli jak i pań pomocy i panów konserwatorów. Może kiedyś skuszę się i spróbuję policzyć ilość osób, które przez te ponad 40 lat przewinęły się w naszym przedszkolu. O tym ile przeszło przez ten czas roczników dzieci już nie wspomnę. Dzieci, które miałam w pierwszym roku mojej pracy mają teraz 46 lat – rocznik 1978.
Jak się czuję? Trochę dziwnie, nie do końca jeszcze do mnie dociera, że już nic nie będę musiała. Nie będę musiała rano wstawać, popołudniami i wieczorami szykować zajęć, planować, pisać planów, programów, diagnoz, myśleć z co najmniej miesięcznym wyprzedzeniem o kolejnych imprezach uroczystościach i jeździć po sklepach i hurtowniach za najdrobniejszymi rzeczami, bez których nie przeżyjemy w przedszkolu kolejnego dnia.
Czy będzie mi tego brakowało? Nie wiem. Na początku na pewno będzie mi brakowało moich dzieci. Będę siedziała w domu i myślała, co one w tym momencie robią w przedszkolu. Przy stałym rytmie dnia raczej nie będę miała z tym problemu. I bardzo będzie mi brakowało Beatki i Izy. Codziennych spotkań w pracy, rozmów, dzielenia się radością i kłopotami, wspólnego wspierania się w różnych sytuacjach, wspólnego śmiechu.
I tak będzie do pewnego czasu, a potem przyjdzie wiosna, czas ogrodowych prac, długich spacerów po lesie i mnóstwa innych rzeczy, które całkowicie pochłoną moje myśli i czas.
"Kiedy wydaje się, że wszystko się skończyło, wtedy dopiero wszystko się zaczyna" Ks. Jan Twardowski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz