Szydełko

 Nadeszły ciemne długie wieczory i chyba to jest doskonały moment na wyciągnięcie szydełka. Dawno nic na szydełku nie robiłam, jakiś czas temu udało mi się tylko wydziergać taką serwetkę, która w pierwotnym wydaniu miała być wykonana w kilku kolorach w ilości co najmniej 4 sztuk i służyć jako podkładka na stół. Ale nic z tego nie będzie, bo niby prosta,  ale był w niej moment kiedy bardzo ciężko mi się ją robiło i miałam ochotę zostawić bez kończenia. No i koniec końców stwierdziłam, że to ma być jednak przyjemność i nic na siłę. Zresztą końcowy efekt też mnie nie zadowolił. Chyba robię się wybredna 😉

A tymczasem trzeba będzie odświeżyć świąteczne wzory i zrobić coś typowo w tematyce  bożonarodzeniowej. Myślałam o zazdrostce do kuchni ze świątecznym motywem, ale żeby zdążyć do 24 grudnia musiałabym jak najszybciej zacząć ją robić. Tym bardziej, że jest jeszcze praca zawodowa, która jakby nie było zajmuje sporo czasu. Daję sobie czas do najbliższego weekendu na wyszukanie wzoru a jak nic ciekawego nie znajdę to pozostają jeszcze ozdoby na choinkę i serwetki. Te akurat robi się szybko i bardzo przyjemnie. 

Z serii "znalezione w sieci":

 "Po­za tym, czy te­go chce­my czy nie, zaw­sze na coś czekamy." (Lolita Pille, Hel.)

 Ja czekam na grudzień. Jeszcze tylko 2 i pół tygodnia :)

Dawno temu w lecie ....

 Nie lubię listopada. Jest to jedyny miesiąc z którym nie jest mi po drodze. Nie lubię tej szybko zapadającej ciemności, zmiany czasu na którą mój organizm  bardzo źle reaguje, tej szarości, która jeszcze bardziej uzmysławia nieuniknione przemijanie. Odliczam dni i czekam na grudzień i tę szczególną, niepowtarzalną atmosferę adwentu i przygotowań do świąt. W tym roku odliczam też dni z innego powodu, ale o tym będzie w innym wpisie. W każdym razie dzisiaj jest 30. Jutro będzie 29. 

A tymczasem wracam jeszcze myślami do obrazów minionego lata, które zawsze mija zbyt szybko.

Z serii "znalezione w sieci"

„Nie patrz ze smutkiem, jak płatki opadają z róży, wiedz, że tak jak życie, rzeczy czasem muszą zblaknąć, zanim będą mogły ponownie zakwitnąć”.

Później...

Później!

Porozmawiam z Tobą później.

Zadzwonię do Ciebie później. 

Do zobaczenia później. 

Później pójdziemy na spacer. 

Później powiem Ci, jak się czuję. 

Później dowiesz się, ile dla mnie znaczysz. 

Później może Cię pokocham, a może zapomnę. 

Zostawiamy wszystko na później i zapominamy, że „później” nie jest nasze! 

Że „później” ludzi może już nie być z nami. 

Że „później” możemy już ich nie usłyszeć, nie zobaczyć.

Że „później” dzieci nie są już dziećmi, a rodzice są tylko wspomnieniem. 

Że „później” dzień zamienia się w noc, noc w bezradność, uśmiech w grymas bólu, a życie we wspomnienie.

„Później” będzie za późno! Bądź teraz!

 

 ~ Sześćdziesiąt Sekund

Jedno z wielu zdjęć z serii "dodam później" zrobione ponad miesiąc temu. Jeszcze za oknem było zielono, dzień był zdecydowanie dłuższy i wciąż czuło się powiew minionego lata.