Tym razem Szczeliniec.

Całkowicie bez planu.  Gdy padło hasło przy stoliku podczas obiadu, wszyscy zainteresowani (czyli cała nasza czwórka) natychmiast zaakceptowali pomysł, co oznaczało, że chwilę później już jechaliśmy Szosą Stu Zakrętów w stronę Karłowa. Wyprawa piesza tym razem by nie przeszła, ze względu na sporą jednak odległość. Za to już na miejscu nogi gotowe do drogi pod górę na Szczeliniec Wielki. Pomimo tego, że dawno dawno temu byłam na Szczelińcu i wiedziałam czego się spodziewać to i tak wrażenia takie, jakbym pierwszy raz przechodziła tę trasę i podziwiała widoki i te skały. 

Przy tej tablicy został samochód i dalej już to, co było naszym celem. Zdjęć będzie dzisiaj chyba rekordowo dużo 😉

Widok z dołu.

I kolejne mapki.

I droga w górę po schodach do schroniska na taras widokowy.

 

Przy schronisku chwila przerwy na kawę.

I ruszamy między skały od punktu do punktu podziwiając różne formy skalne ukształtowane przez naturę. Pierwszy punkt czyli "Ucho Igielne" było jeszcze przed schroniskiem, ale wklejam je tutaj, nie będą wszystkie w jednym miejscu.

Niestety tylko tabliczka, bo widok zasłaniała pani, która bała się zejść dalej na dół bardzo wąskim i stromym przejściem jak na tym zdjęciu poniżej. Tak bywa.

I schodzimy w dół, co oznacza że dzisiejsza wycieczka zbliża się ku końcowi. 

Przyznaję, że musiałam bardzo się powstrzymywać, żeby nie wkleić więcej zdjęć, ale pokażę je z pewnością przy jakiejś innej okazji.

I klik dobry dla Laurki.